[EKSKLUSIF] 4 Perbezaan Besar Ahli Sunnah vs Syiah | WAJIB BACA !!! | “Tidak pernah aku melihat golongan menurut hawa nafsu yang lebih penipu dari golongan Syiah,” kata Imam as-Shafie.
Imam Malik pula ketika ditanya mengenai Syiah, beliau berkata;
“Jangan kamu bercakap dengan mereka dan jangan kamu riwayatkan (hadis)
daripada mereka kerana sesungguhnya mereka adalah penipu.”
baca lagi klik TAJUK ENTRI ni
Malah dalam satu majlis ketika Imam Malik ditanya mengenai tindakan
Syiah memaki sahabat-sahabat Rasulullah, beliau telah membaca ayat ke 29
Surah al-Fath yang bermaksud; “Nabi Muhammad ialah Rasulullah dan orang bersamanya bersifat keras dan tegas terhadap orang kafir (memusuhi Islam).”
Imam Malik kemudian berkata; “Sesiapa yang merasa marah apabila
membicarakan mereka (iaitu golongan Syiah) maka dia telah benar-benar
mengamalkan ayat tersebut.”
Berdasarkan petikan di atas jelas kedua-dua imam besar mazhab itu mengecam dan menempelak fahaman Syiah.
Sebenarnya pertentangan antara fahaman Ahli Sunnah Wal Jamaah dengan
Syiah adalah sangat besar. Pertentangan antara dua fahaman itu bukannya
melibatkan soal fiqh tetapi dalam soal akidah, perkara paling pokok
serta asas dalam Islam.
Menurut Pengarah Eksekutif Yayasan Kebajikan Nusantara, Sheikh Ismail
Omar berkata, terdapat tiga perkara paling pokok dalam soal akidah yang
membezakan antara Ahli Sunnah Wal Jamaah dengan Syiah.
Tiga perkara itu ialah al-Quran, al-Hadis dan para Sahabat Rasulullah.
Beliau yang cukup berpengetahuan tentang Syiah dan pernah menulis
mengenai fahaman itu dalam bukunya bertajuk ‘Hukum ulama-ulama Islam
terhadap Syiah’ pada tahun 1987 telah membuat perbezaan antara Ahli
Sunnah Wal Jamaah dan Syiah terhadap ketiga-tiga soal pokok tersebut.
1. AL-QURAN
Al-Quran: Ahli Sunnah Wal Jamaah
Sepakat atas kebenaran al-Quran dan terpelihara daripada sebarang
tambahan dan kekurangan. Beriman dengan setiap huruf dan beriman bahawa
sesungguhnya al-Quran adalah kalam Allah SWT bukan baharu dan bukan
makhluk.
Al-Quran yang diturunkan kepada Nabi Muhammad adalah kitab yang
terakhir daripada Allah kepada manusia tanpa sebarang penyelewengan atau
berlaku penukaran sama ada pada masa lalu atau masa akan datang
sehinggalah berlakunya hari Kiamat.
Al-Quran yang berada di tangan kaum muslimin ini (Mushaf Uthmaniyah)
terjamin daripada kekurangan atau penambahan tidak seperti kitab-kitab
diturunkan sebelum ini iaitu Zabur, Taurat dan Injil selepas ketiadaan
Nabi Daud a.s , Nabi Musa a.s dan Nabi Isa a.s.
Pemeliharaan kitab suci al-Quran itu juga dijamin oleh Allah
sebagaimana firman-Nya dalam ayat ke-9 Surah al-Hijr yang bermaksud; “Sesungguhnya Kamilah yang menurunkan al-Quran dan sesungguhnya Kami yang memeliharanya.”
Ringkasnya, al-Quran terpelihara daripada segala keburukan dan menjadi sumber paling utama kepada umat Islam.
Al-Quran: Syiah
Mereka menuduh ke atas kebenaran iaitu al-Quran ada yang telah
ditambah dan dikurangkan. Jika berlawanan dengan iktikad mereka,
pendapat imam-imam adalah antara sumber utama di sisi mereka.
Antara penyelewengan yang dikemukakan oleh pendapat Syiah berhubung
pertambahan dan pengurangan al-Quran ialah wujudnya ‘surah al-Wilayah’.
Surah itu menyebut tentang kewalian Saidina Ali bin Abu Talib sebagai
imam selepas Rasulullah SAW.
Kewujudan surah ini dinyatakan oleh seorang ulama Syiah yang bernama
alHaj Mirza Husain ibn Muhammad yang meninggal dunia pada tahun 1320
hijrah di dalam bukunya bertajuk (maksud) ‘Pembuka kata dalam menetapkan
penyelewengan dalam kitab Tuhan segala Tuhan (al-Quran)’ pada muka
surat 180. Kitab ini juga mengumpulkan beratus-ratus dalil daripada
ulama Syiah pada setiap zaman bahawa al-Quran telah ditambah dan
dikurangkan.
2. AL-HADIS
Al-hadis: Ahli Sunnah Wal Jamaah
Hadis adalah sumber kedua dalam syariat Islam selepas al-Quran. Fungsi hadis adalah untuk mentafsirkan ayar-ayat al-Quran.
Segala hukum-hakam yang ditetapkan di dalam hadis yang sahih
riwayatnya daripada Rasulullah adalah tidak dibenarkan. Kesahihan hadis
ditentukan melalui kaedah-kaedah yang disepakati oleh ulama-ulama hadis.
Caranya adalah dengan mengkaji kebenaran riwayat sanad hadis tanpa
membezakan antara perawi lelaki mahupun perempuan. Tiap-tiap perawi
hadis diketahui sejarah hidupnya.
Hadis yang diriwayatkan oleh seorang pendusta tidak diterima dan begitu juga orang yang tidak diketahui sejarah kehidupannya.
Hadis juga tidak diterima semata-mata atas dasar hubungan keluarga .
Ini semua bertujuan untuk memelihara kedudukan, kemuliaan serta
kesahihan hadis. Sehubungan itu riwayat hadis adalah satu amanah yang
berat lagi mulia mengatasi segala-galanya.
Al-Hadis: Syiah
Tidak berpegang kepada hadis melainkan hadis-hadis diriwayatkan oleh
kaum keluarga Rasulullah dan sebahagian hadis-hadis yang diriwayatkan
oleh penyokong-penyokong Ali dalam medan politik.
Mereka menolak hadis-hadis yang diriwayatkan terutama riwayat
daripada Ahli Sunnah. Mereka tidak mementingkan riwayat (sanad) yang
sahih. Mereka menerima hadis tanpa ilmu hadis yang kukuh.
Oleh itu dalam hadis-hadis mereka terdapat banyak dinukilkan seperti
ayat ini: “Diriwayatkan dari Muhammad bin Ismail daripada beberapa
sahabat kami dari seorang lelaki dari Rasulullah sesungguhnya berkata…’”
Kitab-kitab hadis mereka penuh dengan berpuluh-puluh ribu hadis yang
tidak ditetapkan kesahihannya. Beginilah mereka bangunkan agama mereka.
Mereka telah mengingkari tiga perempat daripada Sunnah Rasulullah.
3.PARA SAHABAT RASULULLAH SAW
Para Sahabat: Ahli Sunnah Wal Jamaah
Ahli sunnah bersepakat bahawa wajib menghormati dan meredai atas
semua sahabat. Kesemua mereka adalah benar dan lurus. Ahli sunnah
menganggap pertelingkahan yang berlaku antara mereka adalah berpunca
daripada perselisihan pendapat hasil ijtihad masing-masing yang
dikeluarkan dengan ikhlas dan jujur.
Tidak dibenarkan menaruh dendam sepanjang zaman terhadap para sahabat
Rasulullah. Hakikatnya, para sahabat merupakan golongan terpuji selain
sentiasa dipuji oleh Allah berkali-kali. Oleh itu tidak dibenarkan sama
sekali sesiapa pun melakukan tohmah ke atas golongan para sahabat.
Sesungguhnya melalui usaha serta peranan besar mereka sebagai
sahabat-sahabat Rasulullah agama Islam yang diajar oleh Nabi Muhammad
akhirnya sampai kepada kita dan terus subur hingga saat ini.
Para Sahabat: Syiah
Berpendapat bahawa para sahabat telah kafir selepas kewafatan
junjungan besar Rasulullah kecuali sebilangan kecil bilangannya tidak
melebihi jari-jari di tangan. Mereka hanya mengiktiraf Ali, Fatimah
binti Muhammad, Hassan ibn Ali, Hussein ibn Ali, Al-Miqdad ibn al-Aswad,
Abu Zar al-Ghifari dan Salman al-Farisi.
Selain itu mereka meletakkan Ali pada kedudukan terlampau istimewa.
Sebahagian daripada mereka berpendapat bahawa Ali yang telah diwasiatkan
sebagai pengganti Rasulullah.
Sebahagian lain pula beranggapan Ali sebagai nabi. Maka mereka
menghukum orang muslim iaitu sesiapa yang memilih khalifah-khalifah
sebelum Ali maka mereka adalah zalim atau kafir.
Sesiapa yang menentang pendapat Ali, mereka itu zalim atau kafir atau
fasik. Begitu juga halnya dengan sesiapa yang menentang anak cucu
cicitnya turun temurun.
Antara penyelewengan paling besar berhubung fahaman Syiah terhadap
para sahabat ialah gelaran melampau mereka terhadap Saidina Abu Bakar
as-Siddiq dan kepada Saidina Umar al-Khattab yang merupakan khalifah
pertama dan kedua. Kedua-dua sahabat besar Rasulullah itu telah digelar
sebagai al-Jibt (tukang sihir) dan at-Toghut (syaitan) kerana telah dilantik sebagai khalifah sebelum Ali.
Bukan itu sahaja perkataan al-Jibt dan at-Toghut terhadap
Abu Bakar dan Umar juga digunakan oleh golongan Syiah dalam doa-doa
mereka yang dinamakan ‘Doa dua berhala Quraisy’. Doa ini terdapat di
dalam kitab mereka (kunci hati) pada muka surat 114.
Doa tersebut seperti berikut; “Ya Allah, sejahterakanlah atas
Muhammad dan kaum keluarga baginda dan laknatkanlah ke atas kedua-dua
berhala Quraish, kedua-dua ahli sihir, kedua-dua syaitan dan kedua-dua
anak perempuan mereka (ummul mukminin Aisyah dan Hafsah).
4. TAUHID
Tauhid: Ahli Sunnah Wal Jamaah
Beriman bahawa sesungguhnya Allah yang maha Esa, yang maha Berkuasa,
tiada sekutu bagi-Nya, tiada bandingan bagi-Nya serta tiada perantaraan
antara Allah dan seluruh hamba-Nya. Beriman dengan ayat-ayat yang
mengandungi sifat-sifat Allah sebagaimana diturunkan oleh Allah tanpa
menyerupai sesuatu (tiada sesuatu pun yang sebanding dengan (Zat-Nya,
sifat-sifat-Nya dan pentadbiran-Nya, – Surah as-Syura ayat ke 11).
Allah telah mengutuskan nabi-nabi-Nya dan memikulkan ke atas mereka
tanggungjawab menyampaikan perutusan (risalah) kepada hamba-hamba-Nya.
Semua nabi menyampaikan semua risalah tanpa menyembunyikan apa-apa.
Wajib beriman dengan perkara-perkara ghaib. Sesungguhnya segala doa,
nazar, penyembelihan dan permohonan hajat wajib ditujukan kepada Allah
semata-mata.
Tauhid: Syiah
Mereka beriman dengan Allah dan Keesaan-Nya tetapi mereka percaya bahawa
imam-imam mereka adalah maksum dan imam-imam itu mengetahui
perkara-perkara ghaib serta mempunyai peranan dalam pentadbiran alam
ini. Mereka beranggapan bahawa ada satu kuasa khas yang dimiliki oleh
wali-wali, imam-imam dan kaum kerabat Rasulullah.
Mereka beribadat selain daripada Allah dengan berkata ‘Wahai Ali,
wahai Hussain, wahai Zainab’. Mereka bernazar dan menyembelih binatang
kepada yang lain selain daripada Allah. Mereka meminta hajat daripada
orang yang telah mati.
Segala kepercayaan amalan ini tiada mempunyai asas dalam agama Islam yang suci.
Sedikit infografik tentang populasi Syiah:
Semoga kita trhndr dr trpdya dgn fahaman syiah..aamiin.
ReplyDelete